Δίανθος

Ασκρόλυμπος
Τον συναντάμε και με την ονομασία Σκόλυμος, ενώ η επιστημονική του ονομασία είναι Scolymus hispanicus και ανήκει στην οικογένεια των αστερωδών. Τρώγεται ο φλοιός της ρίζας ρίζα του και τα φύλλα αφού πρώτα τα καθαρίσουμε από τα αγκάθια. Κατάλληλη εποχή για την συγκομιδή του είναι ο Χειμώνας και η αρχή της Άνοιξης, πριν αρχίσει να αναπτύσσεται το στέλεχος του φυτού. Ο Ασκρόλυμπος είναι πόα αγκαθωτή διετής, με όρθιο διακλαδισμένο στέλεχος 50 – 80 εκατοστών με πτερύγια αγκαθωτά και ασυνεχή. Τα φύλλα του είναι βλαστογενή με ισχυρές άκανθες και λευκές νευρώσεις. Υπάρχουν πολλά είδη και μοιάζουν πολύ με τα κοινά γαϊδουράγκαθα. Από την αρχαιότητα ο Ασκρόλυμπος χρησιμοποιήθηκε ως εδώδιμο λαχανικό. Η παλαιότερη αναφορά του συναντάται στον Ησίοδο, ο οποίος προσδιορίζει τις εποχές αναφέροντας την άνθιση του Ασκρόλυμπου για την αρχή του καλοκαιριού.
Η ρίζα του από την αρχαιότητα χρησιμοποιείτο ως φάρμακο για διάφορες παθήσεις. Οι περισσότεροι γιατροί της αρχαιότητας θεωρούσαν ότι την ρίζα του είχε διουρητική δράση. Για τον λόγο αυτό σε περιπτώσεις δυσουρίας έβραζαν την ρίζα σε κρασί και έδιναν να πιουν οι πάσχοντες. Τον χρησιμοποιούσαν ακόμη για την καταπολέμηση της δυσοσμίας του σώματος και του ιδρώτα. Η λαϊκή ιατρική χρησιμοποιεί το φυτό σε δεκάδες εφαρμογές όπως γαστρεντερικά προβλήματα, δερματικά νοσήματα, νεφρολιθιάσεις, αρθρίτιδες κ.α. Ιδιαίτερα θεραπευτικό θεωρούν τον ζωμό από το βράσιμο της ρίζας. Ο Διοσκουρίδης αναφέρει ότι στα χρόνια του έτρωγαν το τρυφερό στέλεχος όταν φύτρωνε σαν σπαράγγι.
Μαγειρεύεται βραστός και αυγολέμονο με ψάρι, κρέας ή σαλιγκάρια. Μπορεί επίσης να γίνει πολτός που συνοδεύει κρέατα.