Δίανθος

Γεντιανή
Η ονομασία του βοτάνου αυτού λέγεται ότι προήλθε από ένα Βασιλιά της Ιλλυρίας που ανακάλυψε ότι η χρήση του έριχνε τον πυρετό.

Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα η Γεντιανή ήταν συστατικό ενός ποτού των αλχημιστών που ονόμαζαν theriac, ενός γιατρικού πάσας νόσου που η συνταγή του ήταν υψίστης μυστικότητας. Στη Δύση χρησιμοποιείται η G. Lutea (αγριοκαπνός) Οι κινέζοι χρησιμοποιούν στις συνταγές τους είτε την Γεντιανή με τα μεγάλα φύλλα ( G. Macrophylla) που την ονομάζουν Qin Jiao ή την G. Scarab που την ονομάζουν Long Dan Cao.

Η Γεντιανή που χρησιμοποιούμε στη Δύση η G. Lutea είναι πικρή, διεγερτική του στομάχου, σιελαγωγή και χολαγωγή.
Χρησιμοποιούμε το ξηραμένο ρίζωμα και τη ρίζα. Η οσμή, το χρώμα και η γεύση της ρίζας αναπτύσσονται κατά τη διάρκεια της ξήρανσης.
Όπως όλα τα πικροβότανα η Γεντιανή που είναι εξαιρετικά πικρή διεγείρει την όρεξη και την πέψη μέσα από τη γενική διέγερση των πεπτικών υγρών. Επιταχύνει την εκκένωση του στομάχου.

Έτσι ενδείκνυται όταν υπάρχει ανορεξία και νωθρότητα του πεπτικού συστήματος. Χρησιμοποιείται επίσης όταν υπάρχει δυσπεψία και τυμπανισμός.
Συνδυάζεται με βότανα όπως το τζίντζερ και το κάρδαμο.
Παρασκευάζεται ως αφέψημα. Ρίχνουμε μισή κουταλιά του τσαγιού τεμαχισμένη ρίζα σε ένα φλιτζάνι νερό και το βράζουμε για 5 λεπτά. Το πίνουμε ζεστό 15-30 λεπτά πριν τα γεύματα ή όποια στιγμή νιώσουμε έντονους πόνους στο στομάχι λόγω κορεσμού.
Σε βάμμα παίρνουμε 1-4 ml τρεις φορές την ημέρα σύμφωνα με τις πάνω οδηγίες.