Μέντα
Μέντα
Η χρήση του βοτάνου αυτού αναφέρεται ήδη από την εποχή των Αιγυπτίων. Ημιαυτοφύεται σε χέρσους τόπους, αναχώματα, χαλάσματα και κοντά σε κήπους. Η επιστημονική της ονομασία είναι Mentha piperita L. (Μέντα η Πιπερώδης) και τα δραστικά στοιχεία που περιέχει το φυτό είναι ως και 2% αιθέριο έλαιο (που περιέχει 50-85% μεντόλη, μεντόνη, ιασμόνη), αλκοόλες, αλδεύδες, ταννίνη και πικρές ουσίες.
Το φυτό δρα ως άφυσο, αντισπασμωδικό, αρωματικό, εφιδρωτικό, αντιεμετικό, νευροτονωτικό, αντισηπτικό, αναλγητικό και σε μεγάλες δόσεις ως αφροδισιακό.
Η μέντα είναι από τα καλύτερα άφυσα βότανα που υπάρχουν. Δρα χαλαρωτικά στους σπλαχνικούς μύες διεγείρει την έκκριση της χολής και άλλων πεπτικών υγρών και έχει αντιφυσιτικές ιδιότητες. Όλα τα παραπάνω εξηγούν την αξία της στην ανακούφιση του εντερικού κολικού, της φυσώδους δυσπεψίας, και άλλων σχετικών καταστάσεων. Το αιθέριο έλαιο που περιέχει ενεργεί ως ήπιο αναισθητικό στα τοιχώματα του στομάχου πράγμα που περιορίζει την αίσθηση ναυτίας και την τάση προς έμετο. Βοηθά στις περιπτώσεις εμέτων κατά την εγκυμοσύνη και ναυτίας κατά τη διάρκεια ταξιδιού. Είναι ωφέλιμη στις περιπτώσεις εκλώδους κολίτιδας. Σε κρυολογήματα και γρίπη βοηθά στην αντιμετώπιση πυρετών. Βοηθά επίσης σε ημικρανίες που συνδέονται με προβλήματα πέψης. Ως νευροτονωτικό, τονώνει το νευρικό σύστημα και ανακουφίζει από το άγχος, την ένταση και την υστερία.
Στα κρυολογήματα μπορεί να συνδυαστεί με Ευπατόριο, άνθη Σαμπούκου και Αχιλλέα.
Παρασκευάζεται ως έγχυμα. Ρίχνουμε ένα φλιτζάνι βραστό νερό σε μία γεμάτη κουταλιά του τσαγιού ξηρό βότανο και το αφήνουμε 10 λεπτά. Σουρώνουμε και πίνουμε όσο συχνά θέλουμε.
Αν χρησιμοποιούμε βάμμα η δοσολογία είναι 1-2 ml βάμματος τρεις φορές την ημέρα.