Φυστίκι
Φυστίκι
Έχετε αναρωτηθεί για τις ιδιότητες που έχει αυτό το νόστιμο όσπριο;
Φαντάζομαι ότι σας δημιουργήθηκε η απορία. Όσπριο το φυστίκι;
Και όμως, το φυστίκι που αλλιώς ονομάζεται αραχίδα ή σουδάνιο ανήκει στην οικογένεια των ψυχανθών (κοινώς όσπρια) μαζί με τα άλλα φυτά της ίδιας κατηγορίας όπως τα μπιζέλια, τα φασόλια και οι φακές.
Η λατινική ονομασία του φυτού είναι Arachis hypogaea και παρά το γεγονός ότι πολλοί νομίζουν ότι είναι δέντρο που οι καρποί του είναι τα φυστίκια, η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για φυτό ετήσιο, ποώδες, το οποίο φτάνει σε ύψος τα 30 έως 50 εκατοστά. Τα φύλλα του είναι αντίθετα και το λουλούδι του μοιάζει με αυτό του μπιζελιού, ενώ το χρώμα του είναι από κίτρινο έως κοκκινωπό. Μετά τη γονιμοποίηση ο καρπός του φυτού αναπτύσσεται μέσα στο χώμα σε βάθος ενός έως δύο εκατοστών. Το μήκος του ξυλώδους κελύφους φτάνει από 3 έως 7 εκατοστά και περιέχει από 2 έως 4 φυστίκια.
Το φυτό πρωτοεμφανίστηκε στη Νότιο και Κεντρική Αμερική.
Τα στοιχεία που έχουν βρεθεί δείχνουν ότι η καλλιέργεια του ήταν γνωστή στο Περού εδώ και χιλιάδες χρόνια. Οι αρχαιολόγοι έχουν χρονολογήσει αρχαιολογικά δείγματα του φυτού στα 5.600 π.Χ. Η καλλιέργεια του διαδόθηκε σταδιακά. Οι Ισπανοί το συνάντησαν στην Πόλη του Μεξικού. Οι άποικοι της Βόρειας Αμερικής στη συνέχεια το καλλιέργησαν και οι έμποροι διέδωσαν το προϊόν σε όλο τον κόσμο.
Στη Δυτική Ευρώπη το φυστίκι έγινε πλατιά γνωστό όταν το εισήγαγαν οι έμποροι από την Αφρική. Στην Αφρική όμως είχε γίνει δημοφιλές από το 1800, όταν οι Πορτογάλοι το έφεραν στη Μαύρη Ήπειρο από την Βραζιλία και το εμπορεύτηκαν. Αυτοί οι Πορτογάλοι εκείνη την εποχή δεν είχαν τον θεό τους. Έφερναν ως έμποροι φυστίκια στην Αφρική και πήγαιναν ως δουλέμποροι, τους Αφρικανούς για δούλους στα βαμβακοχώραφα των Αμερικανών.
Για να επιστρέψουμε στο θέμα μας. Το φυστίκι εκτός από μια εξαιρετική λιχουδιά, που μας βασανίζει λόγω των κιλών που προσθέτει σε όσους δεν μπορούν να βάλουν όριο στην κατανάλωση του, έχει και άλλες πολύ θετικές ιδιότητες.
Κατ’ αρχάς είναι μία πολύ πλούσια πηγή πρωτεΐνης (αν και θεωρείται ελλιπής γιατί περιέχει πολύ χαμηλά ποσοστά ουσιαστικών αμινοξέων όπως λυζίνη, κυστίνη και μεθιονίνη) . Επίσης είναι μία πλούσια πηγή βιταμίνης Β3 (νιασίνη) συμβάλλοντας έτσι στην υγεία του εγκεφάλου και τη ροή του αίματος. Η βιταμίνη Β3 έχει αποδειχθεί ότι ενισχύει την μνήμη και έτσι ο νόστιμος αυτός καρπός συμβάλει στην τόνωση της μνήμης.
Η νιασίνη βοηθά σε προβλήματα που έχουν να κάνουν με τη δράση παραισθησιογόνων, την απατηλή σκέψη, την κακή διάθεση και διάφορες άλλες ψυχολογικές διαταραχές. Σχετικές μελέτες μάλιστα δείχνουν ελπιδοφόρα αποτελέσματα της δράσης της νιασίνης σε περιπτώσεις σχιζοφρένιας.
Τα ψημένα φυστίκια έχουν αντιοξειδωτική δράση (λόγω των υψηλών συγκεντρώσεων πολυφαινόλης) που συναγωνίζεται αυτή του βατόμουρου και της φράουλας, ενώ είναι καλύτερη από αυτή που έχουν τα μήλα, τα καρότα ή τα τεύτλα.
Το φυστίκι περιέχει επίσης συνένζυμο Q10 που συνήθως βρίσκουμε σε λιπαρά ψάρια και κάνει καλό στην καρδιά.
Τέλος τα φυστίκια είναι σημαντική πηγή ρεσβερατρόλ, η οποία είναι χημική ουσία που συνδέεται με πιθανά αποτελέσματα αντιγήρανσης, μείωσης καρδιαγγειακών παθήσεων και μείωσης εμφάνισης καρκίνου.
Ο Δρ. Γιόχαν Ουβέρξ από το ίδρυμα μοριακής και κυψελοειδούς βιολογίας στο Ίλκιρχ (Γαλλία), ο οποίος είναι επικεφαλής των ερευνών για την ουσία αυτή τονίζει χαρακτηριστικά ότι «η Ρεσβερατρόλ σας κάνει να μοιάζετε με ένα γυμνασμένο αθλητή χωρίς να προπονηθείτε καθόλου».
Πρέπει όμως να έχουμε υπ’ όψιν μας ότι μέσα στο καλό υπάρχει και το κακό!
Τα φυστίκια είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στη μόλυνση κατά τη διάρκεια της αύξησης και της αποθήκευσης. Οι κακές συνθήκες αποθήκευσης των φυστικιών μπορεί να οδηγήσουν σε μία μόλυνση του καρπού από τον μύκητα Aspergillus flavus, ο οποίος απελευθερώνει μία τοξική ουσία, την αλφατοξίνη. Η συγκεκριμένη ουσία έχει προκαλέσει πειραματικά καρκίνο σε ποντίκια, ενώ ο άνθρωπος όπως λένε οι ερευνητές είναι πολύ πιο ανθεκτικός σε αυτήν.